Αγαπητέ Πιτσιρίκο, είδα χτες κάποιους άλλους πιτσιρίκους να έχουν συλληφθεί στους Πυρήνες της Φωτιάς. Ένας εξ’ αυτών ήταν φίλος του Γρηγορόπουλου και παρών στη δολοφονία του. Με μπλαβιασμένα μάτια και έχοντας αρχίδια, να βρίζουν τα άλλα αρχίδια.
Αναρωτιέμαι, πως να ένιωσε το παιδί μπροστά στη δολοφονία του φίλου του από τον Κορκονέα; Υποθέτω αδυναμία. Υποθέτω ότι θα κατηγορούσε τον εαυτό του μετά που δεν έκανε τίποτα τότε. Υποθέτω πάντα, δεν ξέρω… πείτε μου όμως, πώς να βγει ένα παιδί χωρίς μίσος στην εξουσία (κάθε μορφής) μετά από τέτοιο βίωμα; Τι ψυχικά τραύματα κουβαλάει;
Είμαι σίγουρη εάν ψάξει κανείς το παρελθόν των νέων που συνελήφθησαν θα βρει τουλάχιστον από μία τραγωδία που να αφορά την κρίση. Κάποιον άνεργο, κάποιον γονέα που να υπέστη ταπείνωση από αφεντικά. Τα ξέρεις, τα βλέπεις γύρω σου, δεν είναι ανάγκη να στα πω εγώ.
Ζούμε τα τελευταία χρόνια τον παραλογισμό σε όλο του το μεγαλείο. Ενεχυροδανειστήρια έχουν ξεφυτρώσει παντού, νεοάστεγοι, ηλικιωμένοι ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια, παιδιά λιποθυμούν σε σχολεία, μωρά υιοθετούνται λόγω οικονομικής δυσπραγίας, και μία νέα γενιά άνεργη, μία νέα γενιά σε αχρηστία. Σαν να σου λέει το σύστημα «εσείς περισσεύετε, ψοφήστε».
Κι απ’ την άλλη πλευρά η άλλη Ελλάδα. Η ΝεοΕλλάδα:
Η κάθε λογής κότα πηγαίνει στα μπουζούκια, βάφει τα νύχια της και νοιάζεται μόνο να βρει τον επόμενο γκόμενο για να διαιωνίσει το ηλίθιο είδος της.
Ο νεοέλληνας που το παίζει και πολύ έλληνας, αλλά μόνο όπου τον παίρνει: στην προλαλήσασα χαζογκόμενα, στους μετανάστες, στο γήπεδο.
Τον φαντάζομαι να κάνει μόκο μπροστά στο αφεντικό που μόλις του έκανε μείωση και να κατηγορεί τον υπάλληλο του μετρό που απεργεί γιατί: «Γιατί να μη φάει κι εκείνος το αγγούρι όπως κι εγώ; Εγώ Μαλάκας είμαι;» Ναι. Μαλάκας είσαι. Και βαρέθηκα να ακούω όλο «Εγώ». ΕΣΥ. Ούγκανε!
Είμαι επίσης σίγουρη ότι τα παιδιά αυτά είναι υψηλής μόρφωσης. Γιατί για να επιτίθεσαι στο σύστημα (ακόμη και με λάθος τρόπους), προϋποθέτει να έχεις διαβάσει πέντε αράδες.
Είμαι σίγουρη ότι αυτά τα παιδιά ήταν ευαίσθητα. Και τους γάμησε το σύστημα την ευαισθησία τους, με την αναισθησία του.
Ο τηλεαστέρας με μπουκωμένο στόμα το παίζει μάγκας και βάζει τσουλιά να του χορεύουν στο τραπέζι (που τα βρήκε τα 5,5;).
Ο ανώτατος αξιωματούχος, που μας κάνει υποδείξεις για κακοδιαχείριση, βιάζει και τη βγάζει λάδι.
Ο υπουργός δεν πήρε μέτρα πυρόσβεσης και κάηκε η μισή Ελλάδα (κοιμάται ήσυχος), ο γλοιώδης χοντρός πηδάει τη συμβασιούχο για μια θέση στο δημόσιο, ο άλλος παίρνει υποβρύχια και γέρνουν, αποκαλύπτεται ιατρικό απόρρητο ιερόδουλων με AIDS (χωρίς λέξη για προαγωγούς), για να μη πιάσω την Χαλκιδική, τον ΟΠΑΠ, τα καρτέλ, την Κούνεβα, δε θα έχει σταματημό η λίστα…
Και από την άλλη ο απολυμένος μένει χωρίς σπίτι ή ρεύμα. Ο νέος μένει με τους γονείς στα 30. Τις προάλλες είδα στον ΟΑΕΔ καρκινοπαθή να ζητάει χαρτιά απόδειξης ανεργίας διότι δεν ήταν ασφαλισμένη, και δεν μπορούσε να νοσηλευτεί. Κάποιος από τους πρωτεργάτες αυτής της δυστυχίας κάνει διαλέξεις στο Χάρβαρντ. Και θεωρούνται αυτά φυσιολογικά.
Δε θεωρώ τυχαίο που στην τηλεόραση δεν έδειξε το «Ζήτω η αναρχία κουφάλες», ενόσω τα παιδιά είχαν μπλαβιασμένα μάτια από το σάπισμα στο ξύλο. Αυτό έδειχνε αξιοπρέπεια κι ακεραιότητα. Κι έχουν γίνει τόσο σπάνια στις μέρες μας που εμπνέουν. Και το φοβούνται αυτό.
ΥΓ: Σκατά στον Κούγια (δικηγόρο του δολοφόνου Κορκονέα), που έστειλε επιστολή στο φίλο του (δολοφονημένου) Αλέξανδρου, Νικόλαο Ρωμανό, ψάχνοντας πελάτες. Η σαπίλα σε όλο της το μεγαλείο.
Φιλικά,
Κωνσταντίνα
(Αγαπητή φίλη, λαμβάνουμε αυτό που ζητήσαμε και αυτό που αξίζουμε. Όταν το σύστημα σου λέει «περισσεύετε», αντιδράς και εξεγείρεσαι. Αν δεν αντιδράσεις, όντως περισσεύεις. Και καταλήγεις να μισείς τα παιδιά που έχουν τα κότσια να αντιδρούν. Γιατί σου θυμίζουν πόσο σιχαμένος και τιποτένιος είσαι.)
πηγή
Είμαι σίγουρη εάν ψάξει κανείς το παρελθόν των νέων που συνελήφθησαν θα βρει τουλάχιστον από μία τραγωδία που να αφορά την κρίση. Κάποιον άνεργο, κάποιον γονέα που να υπέστη ταπείνωση από αφεντικά. Τα ξέρεις, τα βλέπεις γύρω σου, δεν είναι ανάγκη να στα πω εγώ.
Ζούμε τα τελευταία χρόνια τον παραλογισμό σε όλο του το μεγαλείο. Ενεχυροδανειστήρια έχουν ξεφυτρώσει παντού, νεοάστεγοι, ηλικιωμένοι ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια, παιδιά λιποθυμούν σε σχολεία, μωρά υιοθετούνται λόγω οικονομικής δυσπραγίας, και μία νέα γενιά άνεργη, μία νέα γενιά σε αχρηστία. Σαν να σου λέει το σύστημα «εσείς περισσεύετε, ψοφήστε».
Κι απ’ την άλλη πλευρά η άλλη Ελλάδα. Η ΝεοΕλλάδα:
Η κάθε λογής κότα πηγαίνει στα μπουζούκια, βάφει τα νύχια της και νοιάζεται μόνο να βρει τον επόμενο γκόμενο για να διαιωνίσει το ηλίθιο είδος της.
Ο νεοέλληνας που το παίζει και πολύ έλληνας, αλλά μόνο όπου τον παίρνει: στην προλαλήσασα χαζογκόμενα, στους μετανάστες, στο γήπεδο.
Τον φαντάζομαι να κάνει μόκο μπροστά στο αφεντικό που μόλις του έκανε μείωση και να κατηγορεί τον υπάλληλο του μετρό που απεργεί γιατί: «Γιατί να μη φάει κι εκείνος το αγγούρι όπως κι εγώ; Εγώ Μαλάκας είμαι;» Ναι. Μαλάκας είσαι. Και βαρέθηκα να ακούω όλο «Εγώ». ΕΣΥ. Ούγκανε!
Είμαι επίσης σίγουρη ότι τα παιδιά αυτά είναι υψηλής μόρφωσης. Γιατί για να επιτίθεσαι στο σύστημα (ακόμη και με λάθος τρόπους), προϋποθέτει να έχεις διαβάσει πέντε αράδες.
Είμαι σίγουρη ότι αυτά τα παιδιά ήταν ευαίσθητα. Και τους γάμησε το σύστημα την ευαισθησία τους, με την αναισθησία του.
Ο τηλεαστέρας με μπουκωμένο στόμα το παίζει μάγκας και βάζει τσουλιά να του χορεύουν στο τραπέζι (που τα βρήκε τα 5,5;).
Ο ανώτατος αξιωματούχος, που μας κάνει υποδείξεις για κακοδιαχείριση, βιάζει και τη βγάζει λάδι.
Ο υπουργός δεν πήρε μέτρα πυρόσβεσης και κάηκε η μισή Ελλάδα (κοιμάται ήσυχος), ο γλοιώδης χοντρός πηδάει τη συμβασιούχο για μια θέση στο δημόσιο, ο άλλος παίρνει υποβρύχια και γέρνουν, αποκαλύπτεται ιατρικό απόρρητο ιερόδουλων με AIDS (χωρίς λέξη για προαγωγούς), για να μη πιάσω την Χαλκιδική, τον ΟΠΑΠ, τα καρτέλ, την Κούνεβα, δε θα έχει σταματημό η λίστα…
Και από την άλλη ο απολυμένος μένει χωρίς σπίτι ή ρεύμα. Ο νέος μένει με τους γονείς στα 30. Τις προάλλες είδα στον ΟΑΕΔ καρκινοπαθή να ζητάει χαρτιά απόδειξης ανεργίας διότι δεν ήταν ασφαλισμένη, και δεν μπορούσε να νοσηλευτεί. Κάποιος από τους πρωτεργάτες αυτής της δυστυχίας κάνει διαλέξεις στο Χάρβαρντ. Και θεωρούνται αυτά φυσιολογικά.
Δε θεωρώ τυχαίο που στην τηλεόραση δεν έδειξε το «Ζήτω η αναρχία κουφάλες», ενόσω τα παιδιά είχαν μπλαβιασμένα μάτια από το σάπισμα στο ξύλο. Αυτό έδειχνε αξιοπρέπεια κι ακεραιότητα. Κι έχουν γίνει τόσο σπάνια στις μέρες μας που εμπνέουν. Και το φοβούνται αυτό.
ΥΓ: Σκατά στον Κούγια (δικηγόρο του δολοφόνου Κορκονέα), που έστειλε επιστολή στο φίλο του (δολοφονημένου) Αλέξανδρου, Νικόλαο Ρωμανό, ψάχνοντας πελάτες. Η σαπίλα σε όλο της το μεγαλείο.
Φιλικά,
Κωνσταντίνα
(Αγαπητή φίλη, λαμβάνουμε αυτό που ζητήσαμε και αυτό που αξίζουμε. Όταν το σύστημα σου λέει «περισσεύετε», αντιδράς και εξεγείρεσαι. Αν δεν αντιδράσεις, όντως περισσεύεις. Και καταλήγεις να μισείς τα παιδιά που έχουν τα κότσια να αντιδρούν. Γιατί σου θυμίζουν πόσο σιχαμένος και τιποτένιος είσαι.)
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου