6η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Ημέρα μνήμης της δολοφονίας του 16χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 το πλήρωμα ενός περιπολικού διαπληκτίζεται λεκτικά με μια ομάδα νεαρών σε έναν πεζόδρομο της περιοχής των Εξαρχείων.  Οι αστυνομικοί αποχωρούν. Χωρίς κανείς να θεωρεί ότι το συμβάν μπορεί να έχει συνέχεια, οι παρευρισκόμενοι διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι, λίγο αργότερα, οι δύο αστυνομικοί επιστρέφουν στο σημείο. Ο ένας από αυτούς, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, βγάζει το υπηρεσιακό του περίστροφο και πυροβολεί τους νεαρούς. Ένα παιδί πέφτει νεκρό από τις σφαίρες στο πλακόστρωτο.

Το αδιανόητο αυτό έγκλημα μπορεί, από πολλές απόψεις, να θεωρηθεί ως ένα προανάκρουσμα της βαθειάς παρακμής στην οποία βυθίστηκε η ελληνική κοινωνία στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από εκείνο το Σαββατόβραδο. Έτσι το αντιλήφθηκε και έτσι το αντιμετώπισε, με την ευαισθησία που τον χαρακτηρίζει, ο κόσμος της εκπαίδευσης από την πρώτη στιγμή. Στα δεκάδες μαζικά συλλαλητήρια, στις εκατοντάδες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που οργανώθηκαν τον Δεκέμβρη του 2008 οι μαθητές, οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, η νεολαία, όλοι οι υπεύθυνοι πολίτες ένωσαν τις φωνές τους για να σταματήσουν τον διαφαινόμενο κατήφορο.

Τρία χρόνια μετά, η ελληνική οικονομία έχει ήδη καταρρεύσει συμπαρασύροντας στην ανυποληψία μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος και των θεσμών. Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, μαζί με όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες του Κράτους, διαλύεται μεθοδικά στο όνομα της σωτηρίας των τραπεζών. Την ίδια ώρα που προβλέπεται αύξηση των δαπανών για το ΝΑΤΟ (κατά 16,8%), για τα εξοπλιστικά προγράμματα (κατά 67%) και για τις δυνάμεις καταστολής (κατά 4%) οι δαπάνες για την Παιδεία κατρακυλούν στο 2,75% του ΑΕΠ, ποσοστό που είναι το χαμηλότερο των τελευταίων δεκαετιών. Ταυτόχρονα, η συγκυβέρνηση των τραπεζιτών και της ακροδεξιάς καταπατά κάθε εργασιακό δικαίωμα και καταδικάζει σε εξαθλίωση το συντριπτικό ποσοστό των πολιτών.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί το ζούμε καθημερινά: πληθαίνουν κάθε μέρα τα κρούσματα των υποσιτισμένων παιδιών και οι κάθε είδους «προβληματικές» περιπτώσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να υποστηρίξουμε μέσα στις σχολικές αίθουσες. Οι δυσκολίες αυτές δεν πρόκειται να μας καταβάλουν. Δίνουμε και θα δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, παρά τις δραματικές μειώσεις των αποδοχών μας, για τη μόρφωση όλων των παιδιών αλλά και για το δικαίωμα όλων μας στην αξιοπρεπή εργασία.

Μόνη διέξοδος είναι ο συντονισμός των αγώνων μας με τους φορείς και τα σωματεία που αντιστέκονται.

Ο κόσμος της εκπαίδευσης δεν ξεχνά, δεν εφησυχάζει! Τιμά τους νεκρούς του με αγώνες.

Πάρος, 5 Δεκεμβρίου 2011

Για το Δ.Σ.

Η Πρόεδρος  Δ. Χριστοφόρου                                              

     Ο Γεν. Γραμματέας Μ. Αθανασάκης